کوکی مدادی

نیمکت‌های چوبی مدرسه رو یادت هست؟
زنگ املا که می‌شد، کیف‌هامون رو وسط میز می‌ذاشتیم تا از روی دست هم ننویسیم.
یادمه بغل‌دستی من یه جامدادی فانتزی داشت که برای سال ۷۸ خیلی باورنکردنی بود.
وقتی درِ جامدادیش رو باز کرد، چهارتا مداد رنگارنگ و تراش‌خورده‌ی خوشگل توی جامدادی‌اش برق می‌زد.

به مداد ساده‌ی توی دستم نگاه کردم و با خودم گفتم: «چرا تراش نیاوردم؟»
امتحان املا شروع شد و همون اول، نوک مدادم شکست.
گریه‌م گرفته بود.
وقتی نگاهش کردم، اون جامدادی جادوییش رو باز کرده بود و رو به من گرفته بود.

یادم نیست امتحان املا چند شدم؛
اسم بغل‌دستی‌م هم یادم نیست.
اما یادمه اون روز چه حسی داشتم.

تا حالا جادوی توی دستات رو با کسی شریک شدی؟