کوکی پرواز نگار

دبستان کاشف‌الغطا یک نگار داشت. نگار از بچه‌های نخبه‌ای بود که وقتی درسش تمام شد، در جست‌وجوی هدف‌های آرمانی‌اش بار سفر بست و از ایران رفت.
هر وقت به مقصد می‌رسید، موبایلش را از حالت پرواز خارج می‌کرد، چمدان‌هایش را تحویل می‌گرفت، به دوستانش خبر می‌داد که رسیده، و از همه مهم‌تر، به مادرش زنگ می‌زد.
اما این دفعه فرق داشت. نگار چمدان‌هایش را تحویل نگرفت، خبری به دوستانش نداد؛ پرواز شماره ۷۵۲ هرگز به مقصد نرسید و مادرش هنوز پشت خط تلفن چشم‌انتظار است و هر تماسی را این‌طور پاسخ می‌دهد:

الو... نگار؟

مامان، کجایی؟ چقدر دیر زنگ زدی...
کاش همه نگارها به مقصد می‌رسیدند...
کاش نگار زنگ می‌زد...
کاش انسان خطا نمی‌کرد...